Anselm Grun over vermoeidheid

Raar om te ontdekken, maar het boek van Anselm Grün heb ik met enige gene in het openbaar gelezen. En ik schaam me niet zo snel. Blijkbaar zit daar een persoonlijk taboe: ik mag niet laten merken dat ik moe ben. Ik herken dat wel in mijn omgeving: je mag veel voelen, maar vermoeidheid lijkt toch vooral op goedkeuring te kunnen rekenen na wekenlang hard werken of na een nacht zwaar doorhalen.

Anselm Grün is een benedictijner monnik en schrijver die veel weet van moderne psychologie en andere religieuze tradities. In zijn laatste boek schrijft over vermoeidheid van mensen, in relaties, werk, en persoonlijke ontwikkeling, en over vermoeidheid binnen de samenleving. Grün schrijft in zijn boek over zaken waar ik weinig van weet, zoals vermoeidheid binnen de kerk. Hij bespreekt vermoeidheid vooral in een bijbelse context. Maar ook de vermoeidheid van de Siddharta bij Herman Hesse is aanleiding voor bespiegelingen. Doorwrocht, traag en ook wat herhalend; dat past bij wel het onderwerp. Het boek heeft een bijlage van 25 pagina’s gebeden. Geen boek voor mensen die niet van spirituele teksten houden, dus. Opvallend vind ik dat in het hele boek het woord eenzaamheid niet één keer voor komt.

Mooi en wijs schrijft hij: 

“Het gaat erom met moeheid te leven en haar als vriendin te zien die ons naar onze eigen waarheid en naar het geheim van God en de mensen voert.” (blz. 18) 

Dat is goede raad voor iedereen die zijn vermoeidheid bestrijdt, zich stiekem of openlijk schaamt of doorgaat tot hij er bij neervalt. De kern van alle psychologische of spirituele wijsheid: toestaan, doorwerken en ruimte maken. Een eenvoudig inzicht, maar een zware opgave.

 

 

Anselm Grün

Als je moe bent

De weg naar nieuwe levenslust

Forte Uitgevers, Baarn

€ 14,99