30/12/2013

Het taboe van de oksel

November is al een aantal jaren de maand waarin mannen hun snor laten staan om aandacht te vragen voor de gezondheid van de man. (Denk aan de opsporing en behandeling van prostaatkanker en teelbalkanker.) Hanneke Wetzer is een Eindhovense fotograaf die afgelopen november besloot een solidariteitsactie te houden met de mannen van Movember. Ze liet een maand lang haar okselhaar groeien en plaatste daar foto’s van op Facebook.

Ik sprak haar begin december. Mensen hebben haar onder andere boze berichten gestuurd, op Facebook ontvriend, en een maand lang al haar berichten geblokkeerd. Sommige vrouwen vonden haar moedig, maar durfden niet aan te sluiten.

Vroeger moest je een arbeidsintensieve hanekam nemen, spelden door je wangen steken, joyriden met de auto van de buurman of ongelofelijke hoeveelheden drugs gebruiken om de wenkbrauwen te laten fronsen. Nu lijken er geen taboes meer te bestaan. Op tv kun je iedere avond series kijken waarin geweld, seksueel geweld en snijden in lijken het onderwerp zijn. Op het internet kun je zo ongeveer alles wel zien wat je zoekt. En toch is het mogelijk om mensen die in deze beeldcultuur leven te choqueren. De oksel van een aantrekkelijke jonge vrouw met daarop haartjes van 3 of 4 milimeter is genoeg. Weinig moeite, iedereen gek.

Ik moet hierbij aan kunstenaar Joseph Beuys denken. Die heeft dat effect ook op mensen. Dit voorjaar zag ik een kleine permanente tentoonstelling van hem in Dusseldorf. De bezoekers daar werden nog steeds woedend van zijn werk. Scheldend en briesend liepen mensen daar het museum uit vanwege 40 jaar oude opstellingen met vilt, bloed, glas, dekens. Dan heb je wat mij betreft kunst gemaakt die grenzen ter discussie stelt en de essentie weet te raken. En dat doet Wetzer volop.