Varkens aan de telefoon
Vorige week zag ik Stan Wannet aan het werk in het MU. Een levensgroot en echt varken met een telefoon in zijn poot, in bewegende kantooromgeving. Vies, verontrustend, doordacht, herkenbaar, provocerend, groot, bewegend: alles wat ik graag zie in een installatie. Zondag 25 mei was dit werk voor het eerst in voltooide vorm te zien. Bij de bewegende varkens en telefoons op een bewegend platform kwam nu ook een continu geluid van rinkelende telefoons en een irritante wachttoon. Meer dan genoeg te zien en te horen.
Toch ging het merendeel van de aandacht van de aanwezigen naar een los rondlopend wit konijn. Het beestje is overgebleven na een vorige tentoonstelling in het MU, en inmiddels geadopteerd door een van de medewerkers. Het is een nogal groot, bijzonder mooi en lief konijn; ik kan niet anders zeggen. Maar om een enorme bewegende en lawaai makende installatie met opgezette en bewegende dieren te upstagen, is wat mij betreft een erg indrukwekkende prestatie. Konijn was ook geen moment onder de indruk van de dode, bewegende dieren en (ik noem maar wat) een telefoon van vlees. Stoer voor een prooidier!
Ik moet dringend nog een keer gaan kijken als dat konijn thuis is. Misschien kan ik dan een beter stukje schrijven over de Dialogue Interieur van Stan Wannet.
MUtate No.4 van Stan Wannet, te zien in het MU tot 30 mei 2014.
