Essentie voorbij haarverf

Zenleraar Ton Lathouwers was afgelopen zomer op reis in China. Ik zie foto’s en reisverslagen op Facebook langskomen. Hoewel ik geen echte zennie ben, heb ik veel aan hem te danken. Zijn verhalen werden me verteld door een leerling van hem en gaven me troost en moed in donkere dagen.

Ooit heb ik Ton Lathouwers heel even ontmoet na een lezing in Utrecht. Hij stond alleen in een hoekje te wachten op zijn reisgezel, en ik sprak hem aan. Meteen pakte hij mijn handen vast. Ik bedankte hem voor zijn lezing en verhalen, maar binnen een paar zinnen kwam het gesprek op zijn haar. Dat is, ondanks dat hij al in de 80 is, nog steeds bruin. Ton zei dat hij ouder was dan hij leek, vanwege dat haar. Ik bekende dat ik met mijn vriendin in de pauze van zijn lezing had gespeculeerd of hij al dan niet zijn haren verfde. Hij boog voorover naar mij en tilde zijn haren bij zijn slapen op om te laten zien dat dit toch echt zijn eigen kleur was. Een van mijn handen hield hij nog vast. We lachten en babbelden samen wat over ons haar, verven en ouder worden.

Achteraf sloeg ik mezelf voor mijn hoofd: daar had ik de kans om een ongelofelijk wijze en liefdevolle Leraar te vragen naar de zin van het leven. Of de reden van ons bestaan. Of het geheim van geluk of zoiets. Maar nee, ik had het over haarverf gehad! Kans voorbij!

Maar nu ik er langer over heb nagedacht, realiseer ik me dat ik wel degelijk antwoord heb gekregen. We hebben het in die luchtige uitwisseling gehad over dat de buitenkant niet meteen iets zegt over de binnenkant. En er was liefdevol contact, aanwezigheid in het moment, bewuste aanraking, lichtheid en humor. Ik heb alle antwoorden op mijn vragen gekregen, in een paar minuten op de gang.

 

Meer dan een mens kan doen, zentoespraken. Uitgeverij Asoka, 2000, inmiddels zes herdrukken. 

Via internet kun je de toespraken van Ton Lathouwers live luisteren. http://www.zeninzutphen.nl/live-toespraken-beluisteren/